Lange poten weer naar Den Haag

En toen was het ineens weer heel stilletjes in huis. Net Simone op Zanderij afgezet. Na deze vakantie komt niet alleen haar lichaam (ja, we hebben wel 4x hardgelopen) zwaar getraind terug, maar ook haar hersenen hebben flink wat gymnastiek gehad. Iedere avond voor het slapen gaan een spelletje memory met Fien is zo gek nog niet.
Simone is weer als een echte bakra naar Nederland. Helaas veel te wit. Want de afgelopen week viel wel heel goed te merken dat het regenseizoen in Suriname in volle gang is. Woensdag toch nog een poging gedaan te recreeren bij Cola Kreek. Na wat in de regen te hebben gezwommen, hielden we het echter weer snel voor gezien. Van de laatste avond natuurlijk een bonte avond gemaakt. Eerst roti gegeten (dat hoort er in Suriname toch echt wel bij) bij Joosje in Paramaribo. Volgens Simone een aanrader van Doutzen Kroes (stond in een of ander magazine). Daarna een flinke Dame Blanche naar binnen gewerkt bij ´t Vat om vervolgens in het casino te kijken of het geluk nog aan onze zijde was. Maar helaas het balletje wilde maar niet op de juiste cijfers vallen.
En nu is onze Lange Poten ("pssttt... sexy lange poten", klonk het telkens in de stad) dus weer naar Nederland. Even een traantje weggepinkt in de auto terug naar huis, maar we zien elkaar wel weer in augustus als we naar Nederland komen.

En dan natuurlijk nog even iets heel anders: de verkiezingen hier. Maar ik neem aan dat iedereen daar wel iets van heeft meegekregen. Voor mij was het in ieder geval weer even ouderwets aanpoten voor de krant.
Om wat sfeer te proeven zijn we nog even wezen kijken bij een stembureau in Nieuw-Amsterdam. En daar heeft Fien ook meteen een mooie verkiezingsvlag van de VHP gescoord. Zeker leuk want hij is knal-oranje, dus die kunnen we over een paar weken ook nog goed gebruiken.

Overweldigend Brownsberg

Na een avondje casino met een winst van wel te verstaan 25 SRD (6 euro) vertrokken we gistermorgen op tijd richting Brownsberg. Vorige keer waren we met Niklaas, Daniëlle en Thymen zo laat weg gegaan dat we de tocht naar de watervallen aan ons voorbij hadden moeten laten gaan. Want als het donker wordt, wil je om meerdere redenen niet meer midden in de jungle zitten. En dit keer hadden we ook geen kinderen bij ons. En dat was maar goed ook, want met een meisje van bijna 3 was de afdaling naar de verste waterval, de Irene-waterval, van bijna een uur zeker niet te doen geweest.
Geen kinderen mee dus, wel Martijn en Tim (ook van MNO). Na 2 uur rijden kwamen we met z´n vijfjes aan bij het begin van de oerwoudrit de berg op. Het moment voor Olaf en de andere kerels om achterin de bak van de Isuzu te gaan zitten met bier, chips en sigaren. De dames voorin en zo ging de trip via het hobbeldebobbel, vol kuilen en plassen zittende modderpad omhoog.
Eenmaal op Brownsberg kozen we de Leo en Irenewaterval uit als bestemmingen voor die dag. Nog even getwijfeld of we op de slippers naar beneden zouden gaan, maar achteraf zijn we heel blij dat we gewoon de schoenen aan hadden. Want her en der was het glibberen en glijden.
Onderweg kwamen we een soort grote cavia´s tegen, waarvan we nog steeds niet weten wat het waren en natuurlijk zaten hoog in de bomen behoorlijk wat apen. Het tropisch regenwoud is indrukwekkend en ziet er naast het pad vrij ondoordringbaar uit. Soms kwamen we wel een plek tegen waar we even een mooi uitzicht hadden.

Onderweg toonde Olaf zich natuurlijk een echte Tarzan. Slingerend aan een liaan belandde hij midden in de takken en bladeren van een andere boom. De filmpjes volgen wellicht nog op youtube.
De watervallen waren fantastisch mooi en heerlijk verkoelend. In onze bikini en ondergoed (want ja, badkleding was her en der vergeten) stonden we onder de kletterende waterval. Hartstikke gaaf!

De terugweg omhoog was wel even zwaar. Maar het was zeker de moeite waard. Een volgende keer nemen we wat picknickspullen mee, want het had helemaal leuk geweest als we daar met een heerlijk flesje wijn en wat stokbroodjes hadden gezeten.

Pffffffff

Het is zondagavond en we liggen volledig uitgeteld op de bank. De verklaring: Simone is vrijdag aangekomen :), en Jaap is een beetje ziekjes. Hij is snotverkouden en slaapt daardoor slecht. En wij dus ook.
En aangezien Sim van plan is na terugkomst in Nederland een of andere 10 km loop te gaan doen, moet ik er hier ook aan geloven. Zaterdagochtend vroeg bijna een half uur in een moordend tempo, terwijl het eigenlijk al te warm was over Palm Village gedraafd.
Daarna zijn we met z´n allen met het bootje naar Paramaribo overgestoken. Nu de kinderen hun gloednieuwe reddingsvesten aankunnen, voelen we ons helemaal safe op de Surinamerivier.

We hebben wat over de markt gestruind en voor Jaap crappa-olie oid gekocht. Dat schijnt een wondermiddel te zijn dat overal voor helpt en zo is ons aangeraden om dat op Jaaps eeuwig smetplekjes in zijn nekje te smeren. Doordat hij zoveel plooitjes heeft, nog altijd behoorlijk wat spuugt en hier natuurlijk veel zweet, blijft zijn nekje een probleem. Maar wie weet gaat deze olie nu dus uitkomst bieden.
´s Avonds de bloemetjes buiten gezet, want Sim moet natuurlijk wel weten wat het nachtleven van Paramaribo te bieden heeft. Gegeten bij Loghouse (was wel heel lang wachten, ik geloof dat we om 23uur pas ons hoofdgerecht kregen) en daarna de voetjes van de vloer bij Zsa Zsa Zsu. Al met al pas tegen vier uur in ons bedje en ja, toen was Jaap al weer voor zessen wakker en die ging niet meer slapen...
Nu dus op zondagavond half 9 (vandaag weer eens een dagje Overbridge) ligt Sim al in bed (maar die heeft ook nog een beetje jetlag) en Olaf ligt te pitten op de bank. Ik denk dat ik er ook maar eens aan toe ga geven.

Verjaardagspartijtje in de Paramaribo Zoo

Heel de week had Fien er al naar uitgekeken en vandaag was het dan eindelijk zover: een uitstapje naar de dierentuin. Dit alles ter ere van de verjaardag van Anamieka, een meisje van het schooltje dat vandaag 4 jaar werd. Alle 21 kindjes uit de klas mochten mee naar de Zoo van Paramaribo.
Met de bus, bestuurd door Anamieka´s vader gingen we met de kinderen, de juffen en wat moeders ´s morgens vroeg op pad.

Wagiyem, onze hulp in huis, had Fien al vooraf voorbereid dat er geen giraffen, olifanten en leeuwen in de Surinaamse Zoo zouden zijn. Maar Fien, die pas nog met opa en oom Michiel in Burgers´Zoo was geweest, vond het toch hartstikke leuk. Zo waren er wel tijgers, kaaimannen, struisvogels, een miereneter, papegaaien en natuurlijk heel veel apen. En niet te vergeten: een speeltuin, waar de kinderen zeker net zoveel tijd hebben doorgebracht als bij de dieren.
De ouders van Anamieka hadden het reisje tot in de puntjes verzorgd. Een hele rijstmaaltijd voor iedereen, drinken, ijsjes, taart en na afloop nog een zak snoep. Niets was te gek.

En.. ja hoor.. krak zei de broek

Zoals jullie zien, waren we er hier in Suriname afgelopen Koninginnedag ook helemaal klaar voor. In vol ornaat togen we naar Torarica voor een optreden van De Dijk.
Helaas waren lang niet alle landgenoten zo oranjegezind als wij. Vermoedelijk was slechts 20 procent van het publiek in onze nationale kleur. Het mocht de pret echter niet drukken. En pret hadden we zeker toen Olaf uit de broek van zijn oranje linnen pak scheurde (hoe verrassend...), dat hij speciaal voor deze gelegenheid had laten maken. De broek ligt inmiddels weer bij onze vaste kleermaker Alladin, die zorgt dat de boel voor het WK voetbal begint weer hersteld is.

Na heel veel regen de afgelopen tijd, was het in het weekend eindelijk weer eens erg mooi zonnig weer. En dus volgde een dagje Overbridge. Ook Jaap begint steeds meer van onze stranduitjes te genieten.