't heerlijk middagje is gekomen...

En toen was het dan zover: Sinterklaas. Ook hier wilden we daar niet zomaar aan voorbij gaan. Maar Sinterklaas vieren in het warme Suriname is toch wel even wat anders dan in Nederland. Geen donkere gure avond, zoals Sinterklaasavond eigenlijk moet zijn, maar een middag (is toch handiger met allemaal kleine kinderen) met een temperatuur van ergens in de 30 graden. Het enige wat een beetje aan Nederland deed denken, was dat er wel een stortbui naar beneden kwam.
En ja, we hadden ook kruidnootjes, schuimpjes en taai-taai.
Met 7 MNO-stellen en ongeveer een dubbel aantal kinderen was het feest helemaal compleet. Toen de kinderen de dekbedhoes vol cadeautjes in het oog kregen, was het hek van de dam. Rits rats roetsj en binnen vijf of tien minuten was alles uitgepakt.

Alleen Jaap was nog niet zo geinteresseerd in zijn geschenken. Die heeft nog altijd meer oog voor allerlei dingen waar hij niet mag aankomen.
Fien was helemaal verguld met haar cadeautjes: drie gouden boekjes, een prinsessenpuzzel en een soort barbiepop van Belle (van het beest).

Uiteindelijk Arend en Gerdien (waar Sinterklaas die dag had aangeklopt) met een gigantische troep achtergelaten (excuses!), maar het was toch een geslaagde Sinterklaas.
Op vrijdag was de Sint trouwens nog even op Fiens schooltje langs geweest. Maar dat was nu niet bepaald een succes. Huilen, huilen, huilen. En dat gold niet alleen voor Fien, maar voor driekwart van de kindjes. Sinterklaas en zwarte piet waren dan ook bijzonder eng. Zo droeg Sinterklaas (die overduidelijk zwart was) een masker bij zijn tabbert en mijter. En dat leek meer op een eng Halloweenmasker dan op het vriendelijke gezicht van Sinterklaas.
Graag had ik het iedereen willen laten zien, maar helaas waren de batterijen van mijn fototoestel leeg en heb ik alleen de kindjes nog vol verwachting kunnen vastleggen.