Olaf here we come

Zaterdag 30 januari gaat het dan eindelijk gebeuren. De tickets zijn geboekt. De spanning neemt toe, maar het is ook fijn eindelijk te weten waar we aan toe zijn en natuurlijk om Olaf weer te zien.

Nog 2 weken dus om hier de boel goed af te ronden. Goed nieuws: het huis is per 1 februari verhuurd. Toevallig ook aan een expatgezinnetje met 2 kleine kinderen uit Groot-Brittannie.

Ons huis hier in Arnhem ziet er momenteel uit alsof er een bom is ontploft. Ik heb de grote hutkoffers van zolder naar beneden gehaald om in te pakken, maar in de woonkamer kun je je kont nu bijna niet meer keren. Dit weekend moet ik er even flink tegenaan, want maandag staan de verhuizers op de stoep die alle spullen komen halen die met de zeecontainer richting Suriname worden verscheept. Gelukkig komen Marc en Ben een handje helpen.

Aan inpakken heb ik altijd al een gruwelijke hekel gehad. Waarschijnlijk omdat ik er gewoon slecht in ben. Voor een vakantie sta ik altijd al met de handen in het haar en doe ik dat het liefste een uur voor vertrek. Maar ja dat kan nu absoluut niet.
We maken ons ook een beetje zorgen of alles wel onbeschadigd overkomt. Want Olaf hoort van collega's op het werk dat transport per zeecontainer zo'n beetje de grofste vorm van transport is. Ik zie al voor me hoe er door ruwe zeebonken onder de tatoeages gesmeten en gegooid wordt met onze mooie oude schommelstoel...
Toevallig wipte Erik vandaag langs en die had een goed idee: meteen 2 grote rollen noppenfolie besteld. Dus hopelijk gaat de schade meevallen.

Voor Olaf is in Suriname inmiddels het "gewone" leven begonnen, althans hij is nu druk aan het werk aan het project waarvoor we die kant op komen. Vroeg op en weer vroeg naar bed. Hij beweert in ieder geval dat ie regelmatig rond 9 uur 's avonds het bed instapt. Goed slapen wil in de hitte (hij zet de airco 's nachts uit om te wennen aan de warmte) alleen nog niet echt lukken.
Hier thuis valt dat ook niet altijd mee. Hoewel Fien overdag hartstikke vrolijk is, is ze de laatste 2 weken een paar keer 's nachts huilend wakker geworden terwijl ze normaal altijd prima slaapt. Ook zij zal wel voelen dat er wat op stapel staat en natuurlijk dat papa al een tijdje weg is. Ben benieuwd hoe dat de komende weken verder gaat als het huis met de dag leger wordt en wij vlak voor vertrek waarschijnlijk ergens anders gaan slapen.