Onafhankelijkheidsdag

Gisteren was het dan zover: Srefidensi. Suriname was precies 35 jaar onafhankelijk van Nederland en dat werd groots gevierd.
Wij besloten dan ook vroeg naar de stad te vertrekken om het defile op het Onafhankelijkheidsplein mee te maken. Zowaar zaten we al met z'n viertjes om acht uur 's morgens in de auto. Omdat het misschien wel erg druk zou zijn, besloten we de wagen op Commewijne te laten staan en met een bootje over te varen. Al met al waren we voor ons doen bijzonder vroeg in Paramaribo, waar het toen al behoorlijk druk begon te worden.
Het begon echter allemaal niet zo soepeltjes, want al na een paar honderd meter lopen, had Fien een blaar. Die wilde niet meer lopen en omdat we ons lichtgewichtje ook niet de hele dag wilden tillen, gingen we op zoek naar een pleister. En die vonden we bij de militaire ehbo-post.

 

 Daarna liep onze kleine meid weer als een kievit en konden we opnieuw het feestgedruis in.

 

Maar het was lang wachten in de hitte voordat er nu echt iets ging gebeuren. Achteraf bleek er eerst nog een speciale parlementsvergadering bezig te zijn geweest waarin Bouterse zo'n tweehonderd mannen en vrouwen een onderscheiding had toegekend. 

Iedereen stond echter al die tijd keurig in het gelid te wachten.

Maar na twee uur rondhangen en stilstaan zonder dat er iets ging gebeuren, besloten wij het hier maar voor gezien te houden. Want vooral de kinderen hadden het wel gehad. En dit ondanks de fantastische hulp die we hadden van MNO-stagiaires Niels en Menno en Wagyem die ook nog even langskwam met haar kleinzoons.

Het idee om ergens te gaan zitten en cola, bier, sate en loempia's te bestellen, sprak ons toch wat meer aan. 

En vanaf het terras langs de rivier hadden we een prima uitzicht op de spectaculaire Braziliaanse vliegshow waarop Paramaribo vervolgens werd getrakteerd. De vliegers zaten bijna angstaanjagend dicht op elkaar. Maar alle stunts verliepen voortreffelijk.

Fien was ondertussen in haar mooie pakje leuk samen met Vince, die met Deborah was gekomen, aan het spelen, dus daar hadden we geen kind meer aan.

Al met al een prima dagje, alleen moeten we volgende keer niet de zonnebrand vergeten..

Srefidensi op Fiens schooltje

En voor de liefhebbers hierbij nog wat fotootjes van Fiens Srefidensi-viering.

Onze Hindoestaanse prinses

Komende donderdag is het Onafhankelijkheidsdag. En Srefidensi, zoals de Surinamers het zelf noemen, wordt groots gevierd. De hele week vinden er festiviteiten plaats, alhoewel de mijnramp van afgelopen zaterdag bij Langetabbetje (tenminste zeven doden vielen te betreuren) wel een schaduw over de 35e verjaardag van de republiek Suriname heeft geworpen.
Maar op Fiens schooltje gaat het feest in ieder geval gewoon door. Omdat donderdag zelf een nationale vrije dag is, wordt Srefidensi hier op de woensdag gevierd. En net als met Keti Koti betekent dat dat Fien in Surinaamse klederdracht op school moet verschijnen.
Nu wilde ik haar niet weer hetzelfde creoolse pakje aantrekken als bij het vorige feest, dus moesten we weer naar de winkel. Woensdag zal Fien als een ware Hindoestaanse prinses op school verschijnen. Het pakje is een beetje krap, maar dat kan Fien niet schelen. Het liefst wil ze het al niet meer uit.

Harry's zwembad

Harry heeft zijn eigen bad. Het was de afgelopen dagen weer zo warm en benauwd en hij liep zo te hijgen, dat we vonden dat Harry wat afkoeling nodig had. Zo nu en dan even naar de plas hier op Palm Village kan natuurlijk ook, maar in het oude badje van Jaap en Fien kan Harry nu helemaal zelf bepalen wanneer hij een duik wil nemen. Voor Puk hebben we geen badje. Die is zo gek dat hij zo nu en dan gewoon in de brandende zon op de tegels gaat zonnebaden. Maar een kleurtje heeft hij nog steeds niet :)

Sinterklaas in Suriname

Sinterklaas is in Suriname! Vanmiddag hebben we bij winkelcentrum de Hermitage Mall in Paramaribo de Sint en zijn pieten welkom geheten.
Hoe hij het zo snel voor elkaar heeft gekregen, weten we niet. Want we begrijpen dat hij een dag eerder met zijn stoomboot nog was aangekomen in Harderwijk. De Sint en zijn pieten hebben dus kunst en vliegwerk moeten verrichten om ook de kindjes hier blij te kunnen maken.

Hier in Suriname deed de Sint echter wel op een heel andere manier zijn intrede. Van de stoomboot was niets te bekennen en ook zijn schimmel was kennelijk thuisgebleven. Sinterklaas, goed gebruind door de zon, kwam onder luid tromgeroffel aan in een Cadillac Eldorado. Hij was omringd door pieten, die zich voor de gelegenheid in allerlei kleuren hadden laten schminken.

Eenmaal weer thuis heeft Fien voor het slapen gaan haar sandaaltje gezet en twee liedjes gezongen voor de Sint. Nu maar hopen dat Sinterklaas ons huisje niet voorbij rijdt...

Motoragent Jaap

Het heeft even geduurd, maar nu eindelijk heeft Jaap dan toch zijn lang verwachte verjaardagscadeau van papa en mama gekregen.
Zoals jullie zien is het een politiemotorfiets geworden, rijdt op een accu, heeft geluidjes, lichtjes en een toeter. Vooral in die laatste zaken is Jaap geinteresseerd, want heel goed bij het gaspedaal kan hij nog niet met zijn voetje.

Desondanks wordt het voertuig al volop gebruikt, want Jaaps grote zus is er niet af te slaan. Maar die zou nu net wat beter haar best moeten doen op haar eigen fietsje..