Slaaptekort met de Boskertjes

Zo, even geleden maar daar zijn we weer. Het is zondagavond en iedereen (lees: Olaf, Niklaas en Danielle, de kids zijn naar bed) ligt hier voor pampus op de bank. Was een heftig weekendje, met name voor de heren die in Paramaribo flink de bloemetjes hebben buiten gezet. Ondanks de brakke toestand, vandaag nog wel een kijkje genomen bij Fort Nieuw-Amsterdam. Was erg mooi, maar helaas vonden de muskieten dat ook...
We zijn dus met z'n allen weer wat bulten rijker. Danielle had een fantastisch muskietenbeten-uitzuigapparaatje vanuit Nederland meegenomen, maar dat is inmiddels helaas gesneuveld. Of het echt werkte, is ook maar de vraag. Maar het zoog zo hard vacuum, dat de pijn erger werd dan de jeuk, in ieder geval prefereerde Danielle de pijn. Vandaag overigens weer een nieuwe tip gekregen: tijgerbalsum tegen de jeuk. Op naar de apotheek dus.
Inmiddels is ook de tweede container gearriveerd. We hangen dus nu op een heerlijk grote bank, met loungegedeelte eraan en Fien heeft nu ook eindelijk haar eigen bed. Voor het eerst is dat een bed, waar ze zelf in en uit kan stappen, maar dat laatste heeft ze nog niet zo goed in de gaten. Helaas, want zo 's morgens vroeg zou het toch wel heerlijk zijn als ze gewoon lekker op haar kamertje ging spelen en niet heel hard "mama!!!" zou roepen. Thymen, die bij haar op de kamer slaapt, merkt er wonderbaarlijk genoeg niks van als Fientje weer eens veel te vroeg wakker is en ronkt vrolijk verder.
Vorig weekend hebben we met de Boskers overigens flink de toerist uitgehangen. Bij Cola Kreek gerelaxed (de naam is echt heel toepasselijk, want het water ziet er inderdaad net uit als cola), Fort Zeelandia bekeken en bij het bekende hotel Torarica rondgehangen, waar de Boskertjes deze week overigens een paar nachtjes gaan slapen. Ook zijn we voor het eerst met een bootje de Surinamerivier overgestoken. Hoewel dat erg leuk was, vond ik het voor de kindertjes toch een klein beetje gevaarlijk, want stel je toch voor dat er iets fout gaat. Hoog op de boodschappenlijst staan nu dus ook zwemvestjes. (Hopelijk helpt iemand daar nog aan herinneren als ik straks even in Nederland terug ben).
Verder is het hier erg gezellig en genieten we van de heerlijke Saoto-soep die Wagiyem (onze Javaanse hulp in huis en oppas voor de kinderen) al een paar keer heeft klaargemaakt. Over het eten hier hebben we sowieso weinig te klagen. Alleen voor Danielle is het ietsje te pittig. Het zweet breekt haar keer op keer uit, maar gelukkig hebben we hier ook broodjes kaas...
Nou, hier houd ik het weer even bij. Na zo'n vermoeiend weekend duiken we vanavond vroeg onder de klamboe.