Het had een leuk begin van mijn verjaardag moeten worden: een geslaagd oranjefeestje dat doorloopt tot in de late uurtjes. Maar helaas: het werd een sjagrijnig begin van mijn verjaardag.
En dat terwijl de stemming er gisteren vroeg al goed in zat. In oranje uitgedost vertrokken we ruim op tijd met een speciale door de MNO-jongens geregelde oranje versierde bus naar Het Vat. Vol goede moed zongen we onderweg uit volle borst mee met We are the champions. Maar het mocht allemaal niet baten.
Over 4 jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen en over 20 jaar worden we vast kampioen. Daar gaat Jaap van Poorten dan vast voor zorgen. Hij weet er in ieder geval al alles van hoe het is om in een oranje outfit rond te kruipen.
Vrijdag zijn Olafs ouders en Michiel weer naar huis vertrokken en op zaterdagmorgen op Schiphol aangekomen. Daarover was nog een misverstandje met buren Marc en Els die hen op zouden komen halen. Zij stonden namelijk al op vrijdagochtend om 7 uur op Schiphol. Na een nachtelijk sms-jes lag Olafs moeder uren wakker. Ik geloof dat Marc en Els het gelukkig relaxed hebben opgevat..
Wie overigens benieuwd is om te weten hoe de Van Poortens het in Suriname hebben gehad kan terecht op de weblog van Michiel: http://sjakiespeer.web-log.nl/
En wie ons hele jungleverhaal over Apiapaati wil lezen, moet nog heel even geduld hebben. Als het goed is, wordt dat deze week door De Ware Tijd geplaatst. Want pas als het daarin staat, kan ik het ook hier afdrukken. Dat is wel zo netjes.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten