Nog heel even...

Nog een paar dagen en dan stappen we op het vliegtuig naar Nederland. Heerlijk om iedereen weer even te zien. Voor mij is het nog niet zo heel lang geleden, maar Olaf is dan toch zeven maanden weg geweest. Omdat ons huis verhuurd is, gaan we rondrijden in een camper. Wel zo handig, want dan kunnen we overal naartoe.

Harry en Puk blijven hier in Suriname. Gewoon, vertrouwd bij hun eigen huisje. Deborah en Martijn (ook van MNO) verruilen samen met hun zoontje Vince de stad even voor ons optrekje op Gran Dorado, zoals Deborah Palm Village zo mooi noemt. Het zal wel even wennen zijn dat de echte baasjes er niet zijn, maar wel een fijne oplossing. Want om nu heen en weer te gaan vliegen met de honden vonden we helemaal niets.

Hier verder weinig nieuws. Als een echte (Gooische) MNO-vrouw heb ik nu ook een abonnementje genomen op Torarica. Samen met Fien ben ik al een paar keer gaan zwemmen en gisteren heb ik zelfs een balletje geslagen op de tennisbaan. Tijdens één uur tennis is er anderhalve liter water doorgegaan en daarna had ik nog dorst. Maar het was wel weer hartstikke leuk.

Nou, waarschijnlijk was dit de laatste update voordat we (volgens planning) zondagmorgen vroeg landen op Schiphol. Tot in Nederland!