Fiens eerste schooldag

En daar ging ze dan. Rugzakje om, brooddoos erin en een flesje water. Op naar de Teletubbieschool, zoals Fien het zelf noemt. Erg spannend allemaal, want welk kind gaat er nu met 2 jaar en 9 maanden naar school. Juist ja, onze Fien! Als trotse moeder natuurlijk meteen een filmpje gemaakt van deze heuglijke gebeurtenis.
En ik moet zeggen: Fien deed het super. Ok, natuurlijk verschool ze zich even achter mama´s rok, maar al snel zat ze daar tussen de Surinaamse kindjes de bekende Nederlandse versjes mee te zingen. Toen ik haar om twaalf uur kwam halen, was ze reuze vrolijk. Ik kreeg een mooie kleurplaat mee van een citroen (ze zijn bezig met het leren van de kleuren) en die was inderdaad geel gemaakt.
Voor mij ook wel prettig om zo ´s morgens even de handen vrij te hebben, want Jaap is toch nog minder een handenbindertje dan Fien. Gerdien en ik zijn dan ook in de auto gestapt naar onze sportschool in Tamanredjo. Vandaag was al de derde keer en we verliezen er in ieder geval liters vocht. Want van een airco hebben ze daar echt niet gehoord. Wel ontzettend grappig om gewoon tussen de Surinamers te sporten. Die komen gewoon in hun spijkerbroek of doen hun work-out op de loopband op hun teenslippers of instappers met gouden gespjes. Je maakt het hier allemaal mee.
Ook Jaap was vandaag mee naar de "gym" en zelfs al heeft hij het niet naar zijn zin, kan moeders toch doorgaan met trainen. Iedereen is hier zo dol op baby´s dat er vrouwen genoeg zijn die even de moederlijke taken waarnemen. Zo gaat Jaap van de ene naar de andere arm en heeft een Surinaamse oma die vanmorgen vast ook goede voornemens had iets aan haar conditie te doen, deze direct laten varen toen ze onze Jaap zag.
Morgen moet ik met Fien en Jaap naar de Vreemdelingenpolitie in Paramaribo voor een zogenoemde ID-check. Daarna komt als het goed is onze verblijfsvergunning in orde.
Tja en verder nog nog wat korte nieuwtjes:
= Puk is de onbetwiste jachtopziener van onze tuin. Na al heel wat hagedissen en leguanen uit onze tuin te hebben verjaagd, was het vorige week echt raak. Tot twee x toe vonden we een dode leguaan die Puk bij zijn staart te pakken moet hebben gehad. Ik heb hem ervoor op zijn donder gegeven, maar Olaf is het daar niet mee eens. Is het instinct van het beestje, meent hij en die hagedissen en leguanen komen wel op zijn terrein.. Tja, daar tegenin breng ik: mijn dochter speelt ook in de tuin en om die nu telkens met dode beesten te confronteren...
= en ook heel prettig: Jaap lijkt eindelijk ´s nachts door te gaan slapen. Maar hopelijk verzoek ik niet de goden door dit nu op mijn blog te plaatsen.