Frankrijk in de tropen

Ons mini-tripje naar Frans-Guyana zit er weer op, maar de kans is groot dat we nog wel een keertje in het buurland gaan kijken. Wat een verschil tussen Frans-Guyana en Suriname! Steek je de grens over van Albina naar St Laurent du Maroni, dan sta je ineens in Frankrijk. Zie daar niet alleen de Franse taal, nee ook de Gendarmerie, de euro (ja, helaas wel een beetje duur), goed onderhouden wegen, gelukkig niet overal rotzooi op straat, en ja, croissants, pain du chocolat en mosselen.

Op de heenweg hadden we wel een beetje pech (of noem het slecht voorbereid). Zo hadden we de veerpont op Albina, waarop de auto mee kon, net gemist en ging de volgende pas 3,5 uur later. Het werd daardoor behoorlijk doorpezen richting de ESA in Kourou, wat na de oversteek nog zo'n 200 km rijden was. En ja, als je dan haast hebt, dan zit er altijd wel iets tegen. Dus ook nu. Een half uur voor Kourou kregen we een klapband.

Nou ja, uiteindelijk waren we precies op tijd voor de lancering van de Ariane 5. Jammer was alleen dat heel veel mensen (en wij dus ook) vanaf de heuvel naar een proefopstelling van de verkeerde raket stonden te kijken en foto's stonden te maken.  En toen het aftellen (..trois, deux, un..) klaar was, leek het dus alsof er niets ging gebeuren. En ineens zagen we een heel stuk naar rechts wel een draagraket opstijgen. De gigantische lichtbol verdween in een paar seconden de ruimte in. Wat resteerde was heel veel geknetter.

Toen ontstond weer een klein probleempje, waar we niet op hadden gerekend: het vinden van een hotel. Eerst zelf even een paar rondjes door Kourou gereden, waar we niets konden vinden. Uiteindelijk een heel vriendelijke Fransman aangesproken die met ons van adres naar adres is gereden. De chambres bleken op plekjes te vinden, die hartstikke verstopt lagen. Maar overal kregen we te horen "complet" oftewel "vol". Vanwege de lancering waren er heel veel mensen, zelfs vanuit Europa, naar Kourou gekomen. Nou ja, uiteindelijk na 2 uur zoeken hadden we een bed.. pfff..

Voor vrijdag stonden Les Iles du Salut (drie eilanden, inclusief Duivelseiland) op het programma. Echt een aanrader. Een uur varen vanaf Kourou, waan je je er echt in het paradijs.

Een eeuw geleden zal dat wel anders zijn geweest, want toen deporteerde Frankrijk haar gedetineerden hier nog naartoe. Die mochten op de eilanden wel voor het grootste deel vrij rondlopen (lees: werken), want ontsnappen wast toch vrijwel onmogelijk. Dat wilde je ook niet proberen op een stukje hout tussen de vele haaien die er kennelijk rondzwemmen.
Er staat echter ook een echte gevangenis met piepkleine donkere hokjes die dienden als isoleercellen en waar je echt niet in opgesloten wilde zitten.
Nu staan er naast de oude gevangenis echter een hotel en vakantiehuisjes op het hoofdeiland en is het op dit voorheen duivelse oord nu genieten geblazen. Wij hebben er in ieder geval een heerlijk dagje doorgebracht.

Daarna scheurden we naar Cayenne, de hoofdstad van Frans-Guyana. Hier vonden we binnen no time in het hart van de stad, aan de Avenue Charles de Gaulle, een prima hotelletje. En ondanks dat we ons al op Les Iles du Salut tegoed hadden gedaan aan een hele maaltijd, kon Olaf de mosselen in Cayenne toch echt niet laten staan.

Zaterdagmorgen nog even de kleurrijke plaatselijke markt bezocht met volop groenten en fruit. Sandaaltjes voor Fien gekocht en wat leuks voor aan de muur.

Een wat minder leuke verrassing was echter dat we, toen we terug naar Suriname wilden, erachter kwamen dat de boot helemaal niet ging. Pas op zondag aan het einde van de middag zou de eerste autopont van St Laurent du Maroni weer richting Albina vertrekken. Maar zo lang konden we Fien en Jaap toch echt niet meer missen. Dat was dus even een tegenvaller.
Maar ook daar werd uiteindelijk een oplossing voor gevonden. Zo voeren wij met onze spulletjes in een klein bootje over en namen op Albina een taxi naar huis, terwijl wat collega's van Olaf in Tamanredjo in de auto sprongen voor een avondje stappen in Cayenne. Omdat onze auto nog voor Frankrijk verzekerd en wel aan de overkant stond, konden zij mooi die kant op.