Ons thuis

Eindelijk! Onze eigen spulletjes staan in ons huisje op Palm Village. Hoeveel Surinaamse Dollars MNO nu exact heeft moeten aftikken bij de douane, weten we niet. Maar feit is wel dat nadat er wat centjes waren overgemaakt de container met onze huisraad plotseling niet langer in de haven van Paramaribo hoefde te wachten.

Maar ach, zo gaan de dingen hier nu eenmaal. Trek je portemonnee en ineens is er heel wat meer mogelijk. Wij gaan ons er niet druk meer over maken.
Gisteren stond dus toch de lang verwachte oplegger met container op de stoep met een verhuisploeg van vier sterke kerels op teenslippers, die vrolijk met hun benen achteruit de container bungelden. Arbo-regels nooit van gehoord.

Maar het is heerlijk om weer onze spulletjes te hebben. Vannacht slapen we voor het eerst weer lekker in ons eigen bedje. Ook hoeft Fien niet langer alleen met de 3 stukken speelgoed waar ze allang op was uitgekeken te spelen en heeft Jaap z´n box, wipstoeltje en kinderwagen terug.

Tot nu toe had hij hier ongeveer alleen een bedje om in te liggen.
Ook de bakfiets doet hier weer dienst als hondenuitlaatkar. `s Morgens vroeg en rond etenstijd als het zonnetje bijna onder gaat, rennen Harry en Puk weer vrolijk achter de fiets aan. Natuurlijk kan Harry het niet laten alle sloten onveilig te maken. Het is maar goed dat met de container ook de tuinslang is gearriveerd, want onze trouwe viervoeter druipt keer op keer van de bagger. De plas op het park is voor Puk inmiddels tot verboden terrein. Hoewel wikipedia de kaaiman omschrijft als een plantjes- en viseter, durven we hier niet helemaal meer op te gokken. Zo vertelde buurman Lothar ons het verhaal van een grote dode rat die hij richting de kaaimannen had gegooid. Het beest was met één ruk naar de bodem getrokken en nooit meer een haar van teruggezien. "Puk is kaaimannenvoer", houdt Lothar vol. Of dat nu echt zo is of niet, we gaan in ieder geval niet de proef op de som nemen.
Tja, en wat is er verder gebeurd de afgelopen dagen. Olaf is met Fien naar de markt geweest op zoek naar een vogeltje in een kooitje. 1100!! euro werd hem te verstaan gegeven. We hebben dus nog geen vogeltje. Een Surinamer die een blanke ziet, krijgt dollartekens in de ogen. Dat is wel weer gebleken. Een zangvogeltje schijnt voor een Surinamer 300 of 400 SRD te kosten, oftewel 75 tot 100 euro..... Dat wordt dus nog een keertje op pad..