Van De Telegraaf naar De Ware Tijd

Helaas, het weekend is weer voorbij en Olaf is dus weer aan het werk. Het idee de hele week weer alleen voor de kinderen te moeten zorgen, is niet echt relaxed, maar er komt verandering in dit vooruitzicht!! Vandaag zowaar mijn allereerste sollicitatiegesprek gehad in Suriname. Te weten bij De Ware Tijd (DWT), zo'n beetje De Volkskrant van Suriname, een van de betere kranten hier.
Vrijdag contact opgenomen met de hoofdredactrice en kon vandaag meteen langskomen. De krant zit in hartje Paramaribo. Een oud gebouwtje, qua oppervlakte en totaal aantal journalisten misschien vergelijkbaar met enkel de nieuwsdienst van De Telegraaf. Wel heel leuk. Het deed me een klein beetje denken aan die goede oude tijd, net-afgestudeerd, op de zolder bij Het Kompas in Oud-Beijerland.
DWT heeft dan ook maar zo'n 25 verslaggevers in vaste dienst, van wie er zo'n vijf uit Nederland en Belgie afkomstig zijn.
Hoofdredactrice Meredith Helstone was enthousiast en wilde eigenlijk meteen weten wat ik voor ze wilde en kon doen. Waar wij wonen in het district Commewijne blijkt DWT op dit moment zelfs niemand te hebben. Dus liever nog vandaag dan morgen aan de slag.....
Allemaal hartstikke leuk en positief dus. Alleen een probleempje..: een werkvergunning. Die heb ik dus niet en kun je pas aanvragen als je al wel een verblijfsvergunning hebt. Aangezien wij hier nog altijd zijn op een toeristenvisum kan dat dus nog wel even gaan duren..... DTW wil echter kijken of we niet op de een of andere manier de boel kunnen omzeilen, zodat ik wellicht toch alvast iets voor ze kan doen... wordt vervolgd.
Ondertussen wel duidelijk dat ik in ieder geval voor de website van pagina Vrouw van De Telegraaf ook een weblog ga bijhouden. Dat moet op iedere donderdag gaan gebeuren, dus voor de geinteresseerden: hou t in de gaten!

Verder begint het leven hier steeds meer te wennen. Zo ook het verkeer. Vond ik het in het begin nog doodeng dat linksrijden en dan ook nog in de topdrukte van paramaribo-city, inmiddels ben ik al een aantal keer verdwaald in het centrum en ach, uiteindelijk is dat denk ik alleen maar goed geweest. Kan inmiddels wel lachen om de complete verkeerschaos en het continue getoeter. Is gewoon hier. Behalve gisteren dan... Nadat het ongelooflijk veel had geregend, stonden er werkelijk megaplassen overal op de weg. Wij in onze asociaal grote en hoge pickup natuurlijk dwars door zo'n grote plas heen, al het overige netjes achter elkaar aanrijdende verkeer inhalend. En 3x raden. jawel hoor. Een arme automobilist had zijn raampje openstaan en kreeg de volle laag... Ik vrees dat wij vervolgens een volle laag aan scheldwoorden naar ons hoofd geslingerd hebben gekregen, maar het enige dat we hebben gehoord is een harde, aanhoudende claxon.

Gisteren naar Overbridge geweest. In tegenstelling tot White Beach waren we hier zeer van gecharmeerd. Een mooi strand vol palmbomen, mooie roze bloemen, mangroves langs de waterkant en hutjes met een bamboedakje. We waren er met vijf MNO-stellen, iedereen met de kids, wat nasi, sate en bier erbij, dus prima geregeld.
Continu kwamen er bootjes met buitenboordmotor voorbij gevaren. Erg leuk, dus naast het zwembad heeft Olaf nu nog iets op zijn wensenlijstje hier staan.


Vrijdag voor het eerst hier op stap geweest. De kinderen zelf op bed gelegd en daarna aan de goede zorgen van Wagiyem (de vroegere hulp in huis van Klaas Bosker) overgelaten. Samen met Olaf hapje gegeten bij een nogal westerse tent (geen idee wat de naam is), waar ze alleen wel werkten met oosterse kruiden oftewel het eten was heerlijk, maar een paar potten bier had je er wel bij nodig..
Jazzclub bezocht, wel grappig, maar gemiddelde leeftijd van 60-plus was ons toch iets te gortig. Wel kregen we als bakra's meteen van een Surinamer een sms onder ons neus gedrukt dat Balkenende naar de Koningin kon. Toen waarschijnlijk in Nederland al midden in de nacht, dus waren wij hier zowaar nog sneller op de hoogte dan het thuisfront...
Uiteindelijk via een kroeg, waar vooral heel veel collega's van Olaf waren, weer op Palm Village terechtgekomen. Toen liep het inmiddels tegen vieren. Heb ik in ieder geval de hele zaterdag last van gehad, want ben natuurlijk niets meer gewend...
Maar komend weekend moeten we er vast weer aan geloven. Want vrijdag staan Niklaas-Jan, Danielle en Thijmen op de stoep.