Sinterklaasliedjes in de tropische hitte

Nog 3 nachtjes... Het komt nu echt dichtbij en dat is wel te merken. Iedereen is onrustig. Ook niet zo gek, want we rennen en vliegen van hot naar her, van ons bijna lege huis naar het consulaat, naar de dierenarts en ga zo maar door. Ik zal blij zijn als we in het vliegtuig zitten. Al ben ik dan wat vergeten, dan valt er toch niks meer aan te doen.

Gisteren naar Amsterdam geweest om de visums op te halen bij het Surinaamse consulaat. Olaf had ons al gewaarschuwd voor het lange wachten in een bedompte bomvolle omgebouwde garage, waar continu vage luikjes en deuren open en weer dicht gaan en je uiteindelijk de benodigde stempels in je paspoort krijgt. Mits je op tijd bent tenminste. Want om 12 uur gaan de luiken gewoon dicht. Is jouw nummertje dan nog niet aan de beurt geweest, is het pech gehad. Kom de volgende dag maar terug.

Wij (ik, oma Carien, Fien en Jaap) dus al vroeg op pad naar Amsterdam. Verkleumd, buiten was het zwaar onder nul, voegden we ons bij de andere wachtenden om 2 uur later oververhit naar buiten te komen. Met de verwarming op standje 10 en zeventig man in een ruimte van pak 'm beet 8 bij 5 meter wilden ze ons daar vast al een beetje voorbereiden op de tropen. Fien leek zich echter nergens aan te storen. Na even de kat uit de boom te hebben gekeken, besloot ze alle Surinamegangers te gaan vermaken. Natuurlijk eindigde haar liedjesrepertoire weer in "Sinterklaas kapoentje..."

Gisteren was Fiens laatste oppasdagje bij "oma" Jetty (dat werd dus een middagje) en vandaag het laatste dagje bij het kinderdagverblijf. Een beetje zielig is het wel, want ze lijkt zeker te snappen dat we weg gaan. Bij Het Kuikentje vandaag 'getrakteerd' op leuke ringetjes met roze en paarse vlindertjes en hartjes voor de meisjes en piratenstuiterballen voor de jongetjes.

Van de leidsters hoorde ik dat Fien heel treurig had verteld dat ze hen niet meer zou zien om vervolgens toch heel enthousiast te zeggen dat ze snel met het vliegtuig naar papa ging. Haar vriendinnetje Laura kreeg bij het afscheid een heel dikke knuffel.

De komende twee dagen nog even de puntjes op de i zetten en dan gaat het gebeuren. Waarschijnlijk komt het volgende stukje dan echt uit Suriname!